In de Ronde van Portugal (toch een ronde met een tiental ritten) ging de eindzege naar Joao Rodrigues. Die haalde in de afsluitende tijdrit nog de leiderstrui van de schouders van landgenoot Joni Brandão.
Made By NeRo: handgemaakte handtassen
Het werd nochtans geen massasprint in Alkmaar, mede door de alweer felle wind die gedurende het gehele voorbije EK zijn rol opeiste. Waaiers werden getrokken en vooral de Italianen zorgden voor een vroege schifting.
Met 25 km te gaan nam Viviani de kop en enkel Lampaert, die eerder in de wedstrijd alleen naar de kopgroep was gesprongen, en Ackermann volgden.
Er zich van bewust zijnde dat hij met twee snellere mannen onderweg was probeerde Lampaert zijn medevluchters met nog enkele kilometer te gaan te verschalken. Ackermann kraakte, Viviani sloot aan en klaarde volledig naar verwachting de klus. Feest ten huize Viviani: zijn vriendin Elena Cecchini veroverde op zaterdag immers al zilver bij de vrouwen elite.
Wielrennen bij de vrouwen staat heel vaak garant voor Nederlands succes. De verwachtingen waren dan terecht ook hoog gespannen bij de elite vrouwen. Amy Pieters was de afwerkster van dienst en zorgde voor alweer een toevoeging aan de medaillewaterval voor Oranje.
Bij de mannen U23 maakte Alberto Dainese zijn status waar. Italië trouwens ook meer dan aardig op dreef tijdens dit EK.
Italië kon bij de vrouwen U23 de koers controleren. Met dank aan de Fransen overigens die in de laatste ronde hard aan de leiding gingen maar aan de finish te kort kwamen. De Italiaanse kopvrouw, en één van de gedoodverfde favorietes, Letizia Paternoster maakte het daarna af in de spurt.
Pavel Sivakov verdrong in de laatste rit Jonas Vingegaard, die gisteren pas de kop van het klasssement had genomen.
Slotrit was voor Matej Mohoric die uiteindelijk beloond werd voor zijn aanvalslust in deze ronde. Eerder zeges waren er voor Pascal Ackermann (2), Luka Mezgec (2) en voornoemde Vingegaard. Verder werd deze koers natuurlijk overschaduwd door het overlijden van Bjorg Lambrecht.
Pas enkele dagen na zijn zege in Clásica San Sebastián snelde Remco Evenepoel naar de Europese titel tijdrijden bij de elite voor ploegmaat Kasper Asgreen en Edoardo Affini. Die andere ploegmaat Yves Lampaert werd zevende.
Ellen Van Dijk mocht dan weer haar vierde titel op rij vieren bij de elite dames. Bij de U23 waren er titels voor de Deen Johan Price-Pejtersen, die favoriet Mikkel Bjerg afhield en voor de Duitse Hannah Ludwig.
De ploegentijdrit met gemengde teams over 44 km werd voor het eerst verreden. Heren als dames namen de helft van de afstand voor hun rekening. Nederland bleef hierbij Duitsland en Italië voor. België viel net naast het podium.
Even waande hij zich, na een prangende sprint, nog Europees beloftenkampioen 2016. Zilver was zijn deel, net als op het wereldkampioenschap vorig jaar in Innsbruck, waar hij zich wellicht nog te nerveus toonde.
Het was een kwestie van tijd vooraleer hij in een wedstrijd van formaat de hoogste trede zou opeisen. De belofteneditie van Luik-Bastenaken-Luik in 2017 was anders ook niet mis natuurlijk. Helaas kwam aan alle verwachtingen gisteren een bruusk einde.
Een val in de Ronde van Polen rukte de jongeling weg uit dit leven. Wat timide zat hij vorige week nog in Vive le Velo naar Eddy Planckaert en Hendrik Redant te luisteren, hunkerend naar ervaring en wijsheid. Je vermoedde geen krachtpakket in de kleine man als je hem zo zag. Maar niks was minder waar. Alweer een jonge renner die ons ontvalt. Eentje waarin we nog heel veel hoop stelden. Het laat je ook als toeschouwer altijd onwezenlijk achter.
Overladen met lof werd hij tot nu toe en weinig zinnigs kon hier, tot nu toe, tegenin gebracht worden. De neutrale wielerliefhebber zal hierbij steeds het hart vastgehouden hebben. Terecht.
De wereld heeft geen behoefte aan een nieuwe Merckx. Merckx was Merckx. Verleden tijd, ander tijdperk. Verhuizen gaat Evenepoel: naar Monaco of Andorra zelfs. Vergaloppeert die kerel zich niet denk je dan.
Vandaag kwam er een nieuw bewijs van onmetelijk talent en wilskracht. Aanvankelijk gelost op de Mendizorrotz, reageerde hij even later op een uitval van Toms Skujins. Op de slotbeklimming van de Murgil-Tontorra ging de jongeling uiteindelijk alleen aan de haal en behield een comfortabele voorsprong op een groep favorieten, waarbij ondertussen een heleboel Tourdeelnemers lang uit de wedstrijd waren verdwenen.
Greg Van Avermaet spurtte naar de tweede plaats en blijft ereplaatsen verzamelen. De laatste podiumplek was voor Marc Hirschi. Twee jeugdwereldkampioenen van 2018 dus (Evenepoel: junioren, Hirschi: beloften) op het podium, de toekomst oogt mooi voor hen.
Leider Loïc Vliegen stelde in de laatste etappe zijn leidersplaats veilig. De Tour de Wallonie bracht voor het overige ook al vooral succes voor zijn ploeg Wanty – Gobert Cycling Team.
