De Tour de l’Ardèche was dit jaar de Tour de Vos. 5 overwinningen mocht de Nederlandse bijschrijven op het toch al gevulde conto, en enkel Marta Bastianelli en landgenote Anouska Koster konden ritzeges meepikken, de rest ging naar veelvraat Vos, die ook het eindklassement mocht meenemen. Meer dominant kan je niet zijn.

Bombardeert ze zichzelf hiermee tot belangrijkste kandidate voor de wereldtitel of viel de tegenstand in Frankrijk toch wat te licht uit?

Alexey Lutsenko zorgde voor een indrukwekkende prestatie in de Coppa Sabatini. Hij plaatste zijn beslissende aanval reeds op 80 kilometer voor de eindstreep.

Ondanks verwoede pogingen moest de rest meer dan 1 minuut toegegeven. Sonny Colbrelli en Simone Velasco kwamen dichtst.

De Britse avonturier David Cornthwaite fietste in 2017 op een waterfiets van het uiterst noordelijke Kirkenes over het water naar Bergen. Deze onderneming maakt deel uit van Cornthwaite’s Expedition1000 project waarbij hij 25 tochten van minstens 1000 mijl wil ondernemen op niet gemotoriseerde voertuigen of mankracht. Ondertussen zijn er 14 voltooid, en startte hij deze zomer nummer 15. We kijken alvast uit naar meer!

Er zijn ook weer een heleboel Italiaanse eendagskoersen die deze periode verreden worden. Zaterdag was er de Coppa Agostoni, wedstrijd die Alexandr Riabushenko op het palmares mocht bijschrijven, zondag volgde dan de Coppa Bernocchi gewonnen door Phil Bauhaus.

Vandaag was er de Giro della Toscana, zege voor Giovanni Visconti voor Egan Bernal, de Tourwinnaar die dan toch nog in goede vorm blijkt ondanks zijn verstek voor het WK.

Afgezien van een groepje vluchters met oa Denz, Planckaert, Wirtgen, Evans en Van den Brande was er uiteindelijk toch wat weinig animo in deze GP de Wallonie.

Krists Neilands ontsnapte enkele kilometers van het einde en mocht met kleine voorsprong aan de klim naar de Citadel beginnen. Met soepele tred weerstond de Let het achtervolgende groepje dat te lang talmde.

Jasper Stuyven en Jasper De Buyst bezetten de eerste ereplaatsen.

Egan Bernal doet dan toch niet mee aan het WK op de weg, hij staat zijn plaats af aan Carlos Betancur. Vincenzo Niballi zegt dan weer niet over de juiste vorm te beschikken om een rol van betekenis te kunnen spelen. Wellicht zien we hem dan terug in de Ronde van Lombardije? Ook Michal Kwiatkowski ziet af van deelname. Met de Pool lijkt het eigenlijk niet zo goed te gaan de laatste weken. Vergeleken met vorige jaren eerder onder de verwachtingen in de Tour, maakt de man momenteel eerder een uitgebluste indruk. Ook voor hem tijd om te bezinnen over de toekomst.

Was het nu een spannende Vuelta? Het algemeen klassement was zo goed als gevormd na de tijdrit in Pau halfweg de ronde. Daarna werd het nog haasje-over voor de derde plaats maar nooit echt meer.

Primoz Roglic was de verdiende eindwinnaar. In dit veld onklopbaar in de tijdrit, bergop met deze conditie moeilijk op afstand te rijden en lang sterk omringd. Alleen de laatste dagen was het vrezen voor de ploeg rond hem. Een zege bergop om de rest op zijn nummer te zetten en de eigen panache in de verf te zetten was mooi geweest.

Wat te zeggen van Alejandro Valverde? Ook de wereldkampioen in de zuinigheid blijkt nog eens. Op zijn leeftijd een podium halen is natuurlijk best indrukwekkend maar het oogt ook wat saai. Hij blijft op zijn 39ste alleen over als kopman bij Movistar. Quintana, Landa en Carapaz verlaten het schip en dat wordt hopelijk geen zinkend. Men moet dringend de wissel op de toekomst gaan bekijken maar zolang Valverde meerijdt, is het niet zeker of een ander kopman kan zijn. Een geweldig coureur maar misschien al te lang God in Spanje.

Miguel Angel López dan. De Colombiaan wordt al enkele jaren als potentiële rondewinnaar gezien maar is daarvoor tot nu toe niet allround genoeg gebleken. Snedige demarrages bergop die echter vaak niet ver dragen, en meestal een te zwakke tijdrit. Hij kleurt vaak ritten, dat is waar, maar haalt daar te weinig rendement uit. Kijk naar de laatste bergrit waar hij verwacht wordt, probeert, maar niet kan beantwoorden aan de uitdaging van Pogacar.

Nairo Quintana is al een paar jaar op de dool ook al pikt hij altijd wel zijn etappe mee. De klimgeit waagt nog wel eens zijn sprongen maar met te weinig succes. Het gedeelde kopmanschap met Valverde is nooit geen garantie voor succes geweest, toch niet als de Spanjaard ook kans had op een goed klassement. Toegegeven: van Nairo hebben we soms ook een stugge indruk. Ondanks zijn soms hoogdravende retoriek in de interviews achteraf laat zijn communicatie tijdens de wedstrijd blijkbaar nogal eens te wensen over. De Movistar speerpunten willen geen van beiden blijkbaar laten weten aan de ander dat het niet vlot loopt onderweg.

Tadej Pogacar is de revelatie van de Vuelta. Deel uitmakend van een contingent renners dat schijnbaar al jaar en dag bij de elite rijdt maar nog maar pas de neus aan het raam steekt. Waar het voor deze jongen stopt weet ik niet, net als voor een Bernal of Evenepoel. De schrik sloeg mij toch even om het hart: wie begeleidde de Sloveen immers weg na de laatste bergrit? Mauro Gianetti, wielrenner uit een ander tijdperk. Een tijdperk waar veel over gezegd en geschreven is, maar dit heerschap was toch een van de meest opportunistische exponenten uit die periode. Zijn eigen exploten met EPO en kunstbloed, en als manager bij Saunier-Duval en Geox-TMC (herinner u Juan Jóse Cobo, recent van zijn Vuelta 2011 zege ontnomen ) zullen we hier niet oprakelen maar hopelijk houdt hij het dit keer wel zuiver. Was er trouwens jaren geleden niet heel wat polemiek over wie wel en wie niet in het wielrennen mocht actief zijn omwille van het eigen dopingverleden?

Verder moeten we nog de puike prestaties aanhalen van Rafal Majka, Wilco Kelderman en Dylan Teuns. Bij mij eerder in het oog springend was het goede rijden van Carl Fredrik Hagen en Nicolas Edet. Het bergklassement ging wat ten onder in alle aandacht. Ángel Madrazo stond lang aan de leiding, moest op het einde toch nog de Fransman Geoffrey Bouchard voor zich dulden.

Nog een schaduwfavoriet voor het WK in Yorkshire dient zich aan: Greg Van Avermaet was in Montréal de sterkste van een kleine groep met beperkte voorsprong. Diego Ulissi en Ivan Garcia Cortina moesten het hoofd buigen. Tim Wellens werd vierde, Bauke Mollema tiende. Een opsteker voor Van Avermaet, voor wie het dit seizoen vaak net niet was.

De laatste rit in een grote ronde verloopt een beetje volgens een geijkt scenario. Er zijn wat plichtplegingen, fotomomenten met de leiders in de diverse klassementen en daarna gaat het in gestrekte draf naar de eindmeet.

Er zijn altijd wel een paar vermetelen die hun kans wagen, we herinneren ons Iljo Keisse die in de Ronde van Italië 2015 zijn gram kon halen met een verre uitval maar meestal is de aangekondigde massasprint een feit.

All sprintersploegen deden hun duit in het zakje maar Fabio Jakobsen kon afronden voor Deceuninck-QuickStep. De Vuelta zit erop, Roglic een verdiende winnaar en Pogacar de grote revelatie. Movistar merkwaardig als altijd, al moeten we besluiten dat alles daar rond Valverde draait. Zijn wil is wet en Quintana zoek inderdaad beter andere oorden op.

De Madrid Challenge voor vrouwen vindt plaats als tweedaagse in en rond Madrid parallel aan het laatste weekend van La Vuelta. Lisa Brennauer kon gisteren het eerste gedeelte naar zich toehalen en kon op zondag Lucinda Brand weerstaan. Op zondag won Chloe Hosking. Pernille Mathiesen werd derde in het algemeen eindklassement.