Bij de mannen ook heel wat afwezige Spanje-gangers. Quinten Hermans was wel al terug uit Calpe en liet zien dat de stage reeds zijn vruchten afwierp. Ook hij beheerste de wedstrijd zonder al te veel dichte tegenstand.

Laurens Sweeck bleek even te kunnen weerstaan, Tom Pidcock reed na alweer een zwakke start (schoenproblemen) sterk naar de derde plaats.

Marianne Vos had voorzichtige verwachtingen voor haar rentree in de Ethias Cross in Essen. Die bleken ongegrond daar ze zowat van start tot finish aan de leiding ging.

Enkel een sterke Ellen Van Loy kon haar lang bijbenen en nam ook even de leiding die ze na een fout verspeelde. Ze zou daarna nog het podium missen en vierde eindigen.

De verrassende Hongaarse Kata Blanka Vas werd tweede na een knappe remonte, Anna Kay derde.

Het was een drukke week voor Wout van Aert: hij werd trainend gespot op het parcours van het BK, trok met Jumbo-Visma op Parijs-Roubaix verkenning, werd voorlopig van verder onheil gespaard in zijn zaak met Nick Nuyens en mocht zijn rentree in het veld aankondigen. Afspraak: 27 december Azencross in Loenhout.

Voor Sofie De Vuyst, pas verkozen tot Flandrienne van het jaar, begint daarentegen de ellende: de renster, die volgend jaar naar Michelton-Scott zou gaan, werd in een controle buiten competitie net voor het WK betrapt op het gebruik van exogene steroïden.

Van de WB Baan kwam nog eens positief nieuws van het Belgische team: het vrouwenteam (D’hoore, Kopecky, Croket, Bossuyt en Dom) pakte zilver in de ploegenachtervolging en Jolien D’hoore kon er individueel nog een bronzen medaille in het omnium aan toevoegen.

Het leek bijwijlen een familie uitstap vandaag in Mol, ook mede door het ontbreken van nogal wat klinkende namen. Dat maakte de pret er echter niet minder om.

David van der Poel kwam sterk voor de dag en werd al eens opgewacht als zijn jongere broer na alweer een sterke zandpassage voorsprong had genomen. Die reed eerder behoudend, genoot volop en verloor, ook wanneer hij in de voorlaatste ronde spectaculair over de kop ging, zijn koelbloedigheid niet.

Tom Meeusen haalde nog eens de top drie en David van der Poel maakte er een volledig Corendon-Circus podium van. Andere opvallend sterke prestaties kwamen er van Thijs Aerts en Wietse Bosmans. Volgende week past de wereldkampioen, dus er is hoop voor de rest.

Na een gemiste start kon Laura Verdonschot de zege pakken in de Zilvermeercross in Mol. Halfkoers leek wereldkampioene bij de beloften Inge van der Heijden de beste papieren te hebben maar Verdonschot en Van Anrooij konden toch weer aansluiten.

De jonge Belgische had in de finale wel de power om alleen afstand te nemen. Toptalent Shirin Van Anrooij, nog altijd maar zeventien, eiste de tweede plek op voor Van der Heijden.

Mathieu van der Poel won met panache in Kortrijk. Die stak hij net lang genoeg weg om er de spanning in te houden, maar finaal moest iedereen het hoofd buigen.

We zagen alweer een sterke Tim Merlier die sinds zijn Belgische titel op de weg een klik gemaakt heeft. Ook hij kan echter (nog?) niet de hele wedstrijd op het hoogste tempo rondrijden en ook aan de start kan gewerkt worden, maar toch werd hij mooi tweede voor Toon Aerts.

Verder zagen we enige gramschap tussen Vanthourenhout en Iserbyt toen deze laatste een gat dicht reed op zijn ploeggenoot en de rest terugbracht. Na een geslaagd begin van het seizoen voor hun team is het wellicht tijd voor een babbel.

De vier meest prominente Nederlandse veldrijdsters, binnenkort in gezelschap van Marianne Vos, moesten lang het gezelschap dulden van Sanne Cant. Die kon zich vandaag in positieve zin laten opvallen.

Toen Worst in de voorlaatste ronde viel en daarbij Kastelijn en Cant ophield, waren Lucinda Brand en Ceylin del Carmen Alvarado gaan vliegen. De twee hadden toch al de beste indruk gemaakt en Brand kon in het korte sprintje op de brug de technisch betere Alvarado afhouden. Worst kon Cant en Kastelijn achter zich laten voor de derde podiumstek.

Geef de rest een halve minuut voorsprong. Het maakt niet uit. Mathieu van der Poel lijkt uit een andere dimensie te komen en niet 1 maar 3 klassen te sterk. Op de derde rij gestart en opgehouden door een valpartij in de eerste bocht, reed hij na een ongeziene eerste ronde gewoon weer vooraan. Nooit iemand zo een rondje in het veld zien rijden. De wedstrijd was gereden wat de eerste plaats betrof.

In de achtergrond waren het vooral de Telenet-Baloise jongens Aerts, Van Kessel, van der Haar en Hermans die weerstand boden. Maar de tweede plek moesten ze aan Laurens Sweeck laten die een sterke slotfase reed. Belgisch kampioen Aerts maakte een goede indruk met plaats drie.

Weinig tegenstand voor de Nederlandse selectie bij de vrouwen. Niet geheel onverwacht natuurlijk maar de getoonde superioriteit zou de tegenstand toch de ogen moeten openen. Nu zijn de Nederlandse vrouwen ook op de weg top maar bij de Noorderburen wordt er toch heel wat professioneler omgesprongen met het talent blijkbaar.

Alvarado, Worst, Kastelijn, van der Heijden en Brand waren de verwachte namen om de wedstrijd hard te maken. Lucinda Brand zette vooral in de slotfase de rest onder druk, maar het was Alvarado, technisch de beste in het zand en leep genoeg om net voor het slot haar beslissende move te maken, die haar eerste Wereldbekerzege mocht binnenhalen. Brand werd tweede, Kastelijn derde.

Een half uur liet hij de rest nog begaan, Quinten Hermans en Tim Merlier zaten toen nog dicht. Een eerste prik werd beantwoord door Tim Merlier en even werd uitgekeken naar een eindsprint van der Poel – Merlier. Wat later zorgde een nieuwe demarrage van de wereldkampioen voor de beslissing.