De rit naar Murray Bridge was opnieuw voor de sprinters. Caleb Ewan liet zien momenteel echt wel over de snelste benen te beschikken. Sam Bennett moest zijn meerdere erkennen. Philipsen was best of the rest, wanneer is het eens echt raak voor de jonge Belg?

Daryl Impey sprokkelde boni seconden en kwam dichter bij leider Porte.

Richie Porte had zijn dagje uitgekozen om te laten zien dat we best nog rekening houden met hem. Zijn tempo op de laatste klim kon niemand volgen, wat resulteerde in voldoende voorsprong om de leiding in het algemene klassement over te nemen. Dichtste achtervolgers waren Robert Power en de blijkbaar goed van zijn val bekomen Simon Yates.

Sam Bennet was er vroeg bij om zijn nieuwe werkgever te bedanken voor het vertrouwen en griste de zege mee in Tanunda. Jasper Philipsen tekende voor de tweede plek, de Slovaak Erik Baska voor drie.

Pocket Rocket Caleb Ewan had nog geen voldoening genoeg van zijn winst in de Schwalbe Classic en pakte rit twee in Stirling voor Daryl Impey en Nathan Haas. Hij wordt tevens de nieuwe leider. Elia Viviani en Simon Yates liepen averij op bij een valpartij, Ben Hermans verliet gedwongen de wedstrijd met gebroken ribben en een sleutelbeenbreuk.

De Australier gaf in Adelaide Europees kampioen Viviani en diens landgenoot Simone Consonni met lengtes het nakijken. Hij lijkt alvast klaar voor een rits nieuwe sprintzeges dit jaar.

Toon Aerts en Eli Iserbyt, brons en zilver op het BK, staken er vlug bovenuit in Nommay. Mathieu van der Poel liet deze cross schieten om op te bouwen naar WK en wegseizoen.

De twee losten elkaar van geen vin tot de zesde ronde toen Aerts seconde voor seconde verder wegliep van zijn tegenstander. Iserbyt gaf echter niet thuis en reed een achterstand van vijftien seconden terug dicht om meteen de leiding te nemen en op zijn beurt Aerts onder druk te zetten. Bij het begin van de laatste ronde was alles te herdoen.

Een slotronde van haasje over maar Eli Iserbyt had de laatste sprong richting zege. Laurens Sweeck, aanvankelijk bleekjes, hervond in de tweede helft zijn ritme en nam plaats drie voor zijn rekening.

De twee Nederlandse kemphanen waren ook in Nommay aan elkaar gewaagd. Worst en Alvarado moesten wel heel lang het gezelschap dulden van de sterke Marion Norbert Riberolle. De Franse kampioene kreeg echter af te rekenen met pech en moest heel lang te voet naar de materiaalpost.

Haar plaats werd vooraan ingenomen door Katie Compton die uit de achtergrond weer opdook. De Amerikaanse probeerde tevergeefs te verrassen in de finale, waarna Worst met Alvarado afrekende in de sprint.

Winder kon Liane Lippert en drievoudig winnares Amanda Spratt achter zich houden in het afsluitende criterium. Etappezeges waren er voor Chloe Hosking, Spratt, Winder en Simona Frapporti.

Het was uitkijken wat Toon Aerts kon doen op het BK en het ging alvast veelbelovend van start voor de uittredende kampioen. Hij kon in de eerste ronde de forcing voeren en leek de rest meteen op zijn plaats te zetten. Laurens Sweeck, slecht weggekomen zoals wel vaker dit seizoen, moest dan al aan een inhaalbeweging beginnen.

Eenmaal aangesloten zette hij meteen door en gaf de anderen het nakijken. Door het afstopwerk van Iserbyt en Vanthourenhout, niet altijd even galant, kon Sweeck snel een twintig seconden nemen. De Belgisch kampioen stond vast. In de finale ging Iserbyt naar zilver, Toon Aerts kon een sterke Tim Merlier afhouden voor brons. Een Belgisch kampioenschap dat spannend had kunnen zijn maar niet bracht wat het beloofde, ondanks een verdiende winnaar.

Spannender ging het er bij de beloften aan toe. Alhoewel Toon Vandebosch de hele wedstrijd aan de leiding had gereden werd hij nog bijna bijgehaald door man van de wedstrijd Niels Vandeputte, die aanvankelijk met de latere kampioen mee was maar pech kende. Vandeputte reed ronden lang een razende achtervolging maar kwam finaal een handvol seconden te kort.

Wietse Bosmans werd kampioen bij de elite zonder contract, Julie De Wilde bij de vrouwen junioren.

Laura Verdonschot had zich voorgenomen niet bij voorbaat het hoofd te buigen voor topfavoriete Cant en nam een voortvarende start. Ook de immer verdienstelijke Ellen van Loy sloot aan.

Lang bleef dit trio echter niet te samen, in de tweede ronde zette Cant fors door. Verdonschot kon de aansluiting niet bewerkstelligen maar loste daarbij wel van Loy. Het podium lag vast en de wereldkampioene kon naar een 11de titel op rij bij de Belgische kampioenschappen. Nog twee andere titels werden verdeeld in deze wedstrijd: bij de U23 won Marthe Truyen, bij de Elite Clubteams Suzanne Verhoeven

Thibau Nys had eerder op de dag de titel gepakt bij de junioren na strijd met Lennert Belmans. Emiel Verstrynge pakte brons.

Zelfde protagonisten zowat als gisteren in Gullegem (van der Poel, Vanthourenhout, van Kessel) met dit keer ook Eli Iserbyt en Tim Merlier erbij. Na een paar ronden was van der Poel, zo leek het, aan een solo begonnen maar een valpartij en bijhorende mechanische euvels hield hem nog even tegen.

Halfweg vond hij het dan welletjes en liet de anderen opnieuw achter. Eli Iserbyt en Michael Vanthourenhout konden aan de achtervolging beginnen, daarbij geschaduwd door Corné van Kessel. Die maakte beide ploegmaats het leven nog zuur door in de finale naar de tweede plaats te komen. Enkel Iserbyt’s vinnigheid kon van Kessel naar plaats drie verwijzen.